استودیوی قرقیز فیلم در سال 1942 در پایتخت قرقیزستان ، فرونره ( اکنون بیشکک ) ، به راه افتاد اما تا چند سال پس از جنگ جهانی دوم این استودیو رشدی نکرد ، تا آن که لاریسا شپیتکو برای فیلمبرداری فیلم گرما به قرقیزستان آمد . این فیلم بر اساس داستانی از رمان نویس مشهور قرقیز ، چنگیز آیتماتف ( متولد 128 ) ساخته شده است که خود در آن زمان مدیر هنری این استودیو بود و بعدها دبیر اول اتحادیه ی فیلمسازهای قرقیز شد و بیش از بیست سال در این سمت ماند . شپیتکو دو نفر از اعضای استودیوی قرقیز فیلم را به کار گرفت ( به عنوان مهندس صدا و بازیگر نقش اول ) که بعدها در صدر کارگردان های سینمای قرقیزستان قرار گرفتند : تلو موش اکیف ( متولد 1935 ) و بولوتبک شمسیف ( متولد 1941 ) .
اکیف در 1958 از انستیتوی سینمای لنینگراد فارغ التحصیل شد اما آموزش فیلمنامه نویسی و کارگردانی را در گوس کینو ادامه داد . نخستین فیلم او ، این ها اسب اند ( 1965 ) مستند کوتاهی درباره ی زنجیره ی حیاتی اسب ها بود . ( قرقیزها اسب داران کوچ نشین بودند و تا سال 1922 الفبا نداشتند ، اکیف خود در استپ ها در چادر به دنیا آمده بود . فیلم های اولیه ی دیگرش نیمه مستند بودند ، مانند فیلم سینمایی پرستش آتش ( 1972 ) که در آن زندگی نخستین زن کمونیست این جمهوری ، خانم اورکویی سالیوا ، را بازسازی کرده است .
سینمای قرقیزستان
سالیوا در جریان اشتراکی شدن مزارع در سال 1930 به دست مسلمانان کشته شد . نخستین فیلم سینمایی دراماتیک او ، آسمان کودکی ما ( 1967 ) ، یکی از آثار دوران ساز قرقیزستان شد . اکیف در یان فیلم تاثیرات گذر از فرهنگ چادرنشینی در دهه ی 1920 را دراماتیزه کرده است . او پس از کارگردانی فیلم عمیقا روانکاوانه ی آسمان کودکی ما ( 1967 ) فیلمی به میراث ( 1970 ) در ساخت دیالوگی است میان مردی کهنسال بر لب گور با همسرش . فیلم های دیگر او ، وحشی ( 1974 ) ، حکایتی است اسطوره یی در باب دوستی یک پسر با یک گرگ ، و فیلم سیب سرخ (1975) بر اساس رمان معاصری از آیتماتف . اما شاهکار اکیف ، نسل یوزپلنگ های برفی ( 1985 ) از حماسه ای شفاهی درباره ی قهرمان فرهنگی قرقیز ، کوشوشاش ، اقتباس شده است و مبارزات کوشوشاش در راه نجات ملت خود از دست دشمنان طبیعی و انسانی تا پای مرگ را روایت می کند . اکیف این فیلم را با شکوه و جلال افسانه یی ، متناسب با ساختار منظوم دوران قصه به تصویر در آورده است . او در سال های اخیرتر با مشارکت قرقیزستان و سوریه فیلمی به نام سراب های عشق ( 1987 ) ، تصویری از رنسانس شرق در خیوه و بخارا در دوران تیموریان ، و همچنین فیلم چنگیز خان ( محصول مشترک قرقیزستان / ایتالیا / چین ، 1993 ) را کارگردانی کرده است .
سینمای قرقیزستان
بولوتبک ( بولوت ) شمسیف فارغ التحصیل وجیک است و فیلم پایان نامه اش ، مستند کوتاهی به نام ماناسچی ( همچنین به نام شاعران ماناس ، 1965 ) ، در 1966 جایزه ی اول جشنواره ی ابرهاوزن را ربودد . دومین فیلم کوتاهش ، گله دار ( 1966 ) ، نیز چندین جایزه ی جهانی نصیب او کرد ، اما با نخستین فیلم سینمایی خود ، شکیک تفنگ در گذرگاه کوهستانی ( همچنین به نام شلیکی در گذرگاه کاراش ، 1967 ) ، که در آن بازآفرینی تاریخ و صحنه های هیجان انگیز پرجمعیت را با استادی کارگردانی کرده بود شهرت شافت . این فیلم به زندگی یک دزد اسب در دوران پیش از انقلاب می پردازد . فیلم بعدی ، نفرین ( همچنین به نام های شقایق های سرخ ایسیک – کول ، 1971 ) ، که فیلمی حادثه ای است ماجرای تجارت هرویین در دهه ی 1920 را تصویر می کند . بسیاری از فیلم های بعدی شمسیف – کشتی سفید ( 1975 ) ، در میان مردم ( 1978 ) ، لک لک های سحر خیز ( 1979 ) ، همکاری خود او اقتباس شده اند . شمسیف همچنین فیلم دوران گلاسنوست ، قرقیزستان در سلطه ی کمونیسم ، که در پس زمینه ی بزرگداشت روز اول ماه مه در دوران برنژف اتفاق می افتاد و از نمایشنامه ی جنجالی آیتماتف گرفته شده است . این نمایشنامه نخستین بار در 1973 به صحنه رفته بود .
سینمای قرقیزستان
استودیوی قرقیز فیلم با آن که کوچکترین استودیوی آسیای مرکزی است به داشتن تعدادی کارگردان دیگر مباهات می کند ، از جمله ، ملیس اوبیکیف ( متولد 1935 ) که در فیلم کوهستان های سفید ( 1964 ) قرقیزستان دوران جنگ داخلی را بازسازی کرده و دیگری ب . کاراگولف ، با فیلم فریاد پرنده ی در گذرگاه ( 1991 ) که روایتی است از یک فراری ارتش سرخ به فیلم آیماتف این استودیو تا سال 1990 تنا یک دوربین ساخت اروپا و فقط یک استودیو با قابلیت ضبط صدا در اختیار داشت . جالب است بدانیم صنعت فیلم این کشور کوچک ( جمعیت 6/4 ) میلیون نفر که در سال 1992 رسما قرقیزستان نام گرفت .
روایتگر ارتباط احساسی یک مستخدم ساده اداره هوافضا با موجودی پیشرفته و ماورایی است.فیلمنامه و بازی ها مافوق تصور خوب است و جلوه های ویژه آن،آنچنان پیچیده و کامل است که مدمکس یا ماتریکس در مقابل آن ،ساده به نظر می آیند.
فیلمبرداری بر روی دریاست. کاری بی نهایت سخت،تمام بازیگران دوره های نظامی سخت را گذرانده اند.قسمت فیلمبرداری درجنگنده ها واقعا بی نظیر است ،کل فیلم در شرایط سخت فیلمبرداری شده است و تیم فیلمبرداری عالی کار کرده اند ،درود بر این همه توانایی،دیالوگ ها کم است ،متن،یخ،خشن و سفت است ،بسیار زیبا نوشته شده است همین متن کم دیالوگ ساده که نود درصد،شامل گفتگوهای درون بیسیم می شود،در زمره ده فیلم برتری که دیده ام نیست اما در گروه سی فیلم برتری که تا به حال دیدم جای می گیرد،کار به غایت تمیز و عالی است. دوبله فارسی آن،یک شاهکار روی شاهکار است ،این فیلم را با دوبله تهیه کنید،در تهران،در فروشگاه دریانلند واقع در دیباجی شمالی بعد از پارک نگار ،موجود است.
تصاویر متحرک همزمان با غرب و توسط بازگان های اروپایی و آمریکایی به چین آمد و چینی بالافاصله آن ها را پسندیدند و نام یینگ شه یا نمایش سایه بر آن نهادند . سر و کله ی نخستین فیلم های چینی در سال 1905 پیدا شد و تا سال 1910 یک صنعتفیلم در شانگ های شکل گرفت . و شعبه هایی هم در شهرهای ساحلی تاسیس کرد . صدا در سال 1929 وارد سینمای چین شد و مورد استقبال گسترده ای قرار گرفت . حرب کونیست چین در جای گروه فیلم به نام دیان یینگ زو تشکیل داد و در دهه ی 1930 اعضای خود را به استودیوهای مختلف فرستاد تا فیلم های چپی لیبرال با کیفیت هنری بالا بسازند . این فیلم ها که غالبا از ادبیات چهارم اقتباص می شدند معملا ملودرام هایی با نکته ها یاجتماعی به همراه فلفل نمک شد ژاپنی بودند ، از جمله کرم ابریشم های بهاری در سال 1933 از چنگ بوگاوو ، الهه در سال 1394 صامت ، ار ویونگ گانگ بزرگ راه در سال 1934 ، از سونگ یو فرشته ی خیابانی و چهارراه در سال 1937 ، از شن زی لینگ .
سینمای چین
اما حمله ی ژاپن به چین در سال 1937 و اشغال شانگ های صنعت فیلم چین را به سوی جنوب ، به دامان مستعمره ی پادشاهی انگستان یعنی هونگ کونگ انداخت چون در آنجا یک شعبه ی بزرگ سینمایی وجود داشت و بخش دیگری از صنعت فیلم چین هم در جنوب شرقی آسیا مستقر شد . در سال 1945 با راه اندازی دوباره ی تولید موضوع اصلی فیلم ها را فجایع جنگ و اشغال تشکیل می داد که در چین جنگ مقاومت در برابر ژاپن نام گرفت . از جمله حماسه هایی چون رود بهاری به سوی شرق جاری است در سال 1947 از کای چوشنگ و فیلم هشتاد هزار مایل ابر و ماه در سال 1947 از شی دنگ شان . در این دوره بود که جنگ داخلی میان ملی گرایان چیانگ کای شک و نیروهای کمونیست مائو تسه دنگ در گرفت ، و هنگامی که مائو پیروز شد سرزمین اصلی چین را جمهوری خلق چین نامگذاری کردند و دولت چیانگ به تایوان عقل نشست از آن پس سینمای چین با آنکه ار میراث واجدی تغذیه می کند در سه شاخه ی...
سینمای بیش از انقلاب آذربایجان شوروی یک تنه در دست بوریس سوتلف قرار داشت ، که با فیلم حماسی ملی در قلمرو میلیون ها در سال 1916 و آرشین مال آلان در سال 1917 ، برگرفته از یک نمایش همه پسند ، در واقع نخستین فیلم های سینمایی آن را عرضه کرد . سیمای آذربایجان پس از انقلاب بلشویکی ملی شد و به طرف مستند سازی سوق داده شد ، با فیلم هایی مانند یک سال قدرت در آذربایجان شوروی در سال 1921 و به نام خدا که فیلمی تبلیغاتی و ضد اسمی بود . عباس میرزا شریف زاده همچنین اقتباسی از یک نمایشنامه ی کلاسیک نوشته ی میرزا آخوندی را با عنوان حاجی قارا را کارگردانی کرد که طرفداران زیادی به هم زد . این جمهوری در دهه ی 1930 کاگردان هایی را از جمهوری های دیگر پذیرا شد که به خاطر مناظر طبیعی و فرهنگ آذربایجان به استودیوی باکو می آمدند. عمو بک نظرف از ارمنستان ، نیکلای شنگلایا از گرجستان ، بوریس بارنت از روسیه ، و ویکتور تورین از اوکراین .
سینمای آذربایجان
در جنگ جهانی دوم صمد مردانف را مجبور کردند حماسه ای به سبک واقعه گرایی ، سوسیالیستی به نام همولایتی ها کارگردانی کند و اولین فیلم پس از جنگ در این جمهوری بازسازی آرشین مال آلان بود که توسط رضا طهماسبی و ن . لیسنکو ساخته شد . فیلم اخیر زنجیره ای از بازسازی ها را به همراه آورد که از ویژه گی های سینماهای پس از جنگ آذربایجان شد . از جمله بیست و شش کمیسر از باکو از اژدر ابراهیمف ، آرشین مال آلان ، دیگری از ت . تقی زاده معشوقه از ولادیمیر گوریکر که نشانه ی ضعف نسبی فرهنگ سینمایی این جمهوری در مقایسه با کشورهای دیگر ماورای قفقاز است . با این حال سه کارگردان آذربایجانی خارج از حوزه ی اصلی سینمای آن ، موفق شدند اعتباری فراتر از محدوده های خود کسب کنند . غازان سعید بیگلی فیلم های تلفنچی ، تو را به یاد دارم ارباب ، بهای خوشبختی ، توقیق تقی زاده فیلم های متولد ، مواجهه ، سواحل دوردست ، هفت پسر من ، در پرتو شعله های رو به مرگ و راسم ادزاگف فیلم های بازجویی ، مقابل در بسته ، پارک ، حیات دیگر ، معبد هوا اخیرا کارگردانی به نام واقف مصطفی یف با طنزی در باب بازار سیاه در دوران گلاسنوست به نام ولگرد ، توجه منتقدان را به خود...
سینمای ترکمنستان که با تاسیس ترکن فیلم در سال 1961 نهادینه شد ابتدا در 1926 در عشق آباد پایتخت کشور آغاز شد . در میان نخستین فیلم هایی که در آن جا ساخته شد تشنگی های زمین در سال 1930 از یولی رایزمنی یک مستند سینمایی در مورد احداث یک کانال در دل بیابان برای استودیوی وستک – کینو را می توان نام برد که نخستین فیلم ناطق شوروی نیز محسوب می شود . چون در سال 1931 روی آن گفتار و موسیقی گزاشتند . تا دهه ی 1960 با این یک استثناء تنها معدود فیلم قابل ذکر در این کشور تولید شد . تا آن که در این دهه کارگردان های تعلیم دیده از جمله بولات منصورف ، متولد 1937 و حاجی قلی نارلیف متولد 1937 کار خود را در صنعت سینمای ترکمنستان آغاز کردند . نخستین فیلم منصورف رقابت در سال 1967 ضمنا نخستین فیلم سینمایی یک کارگردان بومی به جنگ طولانی قبایل ترکمن با کردهای ایرانی پرداخت که فیلمبرداری آن را نارلیف برعهده داشت . این دو کارگردان بار دگیر در فیلم رفع تشنگی در سال 1967 اقتباسی از یک رومان روسی درباره ی کندن یک کانال مدرن در بیابان های قراقوم و فیلم دختر برده در سال 1970 همکاری کردند ، که فیلم اخیر را معمولا بهترین فیلم مشترک آن دو میشناسند . دختر برده با نگاهی دقیق به گذشته ی این ملت و با شیوه پردازی درخشانی به صورت رنگی و پرده عریضی فیلمبرداری شده و به برخورد انفجار آمیز دو فرهنگ باستانی ترکمن و ایرانی با آرمان های انقلابی و اروپایی می پردازد . نارلیف نیز با فیلم عروس به کارگردان سرشناسی بدل شد.
سینمای ترکمنستان
عروس روایتی است از شجاعت زنی ترکمن که با پیداری بسیار منتظر می ماند تا شوهرش از جنگ جهانی دوم باز گردد . این فیلم در سال 1972 جایزه ی ویژه داوران جهانی لوکارنو را نسیب نارلیف کرد . قالب فیلم های بعدی نارلیف وقتی که زنی اسب زین می کند حرف ناگفتنی ، جمال همگی بر نقش زن در جامعه اسلامی متمرکز شده اند . اما فیلم مانکورت ها استعاره ای است از نظام های تمامیت خواه که از رمان روزی که بیش از صد سال طول کشید نوشته ی چنگیز آیماتوف اقتباس شده است . این فیلم بسیار تاثیر گذار و ضمنا آخرین فیلم تولید استودیویی ترکمن فیلم ماجرای قبیله ای باستانی است که سلحشوران قبابل دیگر را به دام می اندازد و آن قدر شکنجه اشان می کند تا خاطره ها و امیالشان منهدم شود . سپس این قربانیان هم چو شهروندان کشور استبدادی به برده های رام بدل می شوند ، در حالی که نه چیزی از گذشته ی خود به یاد می آورند و نه امیدی به آینده دارند .
سینمای ترکمنستان
سینمای ترکمن مانند غالب کشورهای آسیای مرکزی از نظر تکنیکی فقیر اما از لحاض آفرینندگی و معنویت پر بار است . در این جا سنت پسندیده ای در باب تولید فیلم های سینمایی برای کودکان یا درباره ی کودکان وجود دارد که برخی از این فیلم ها از بهترین آثار سینمای ترکمنستان هستند . مرد بارآوردن در سال 1982 از عثمان سفرف متولد 1938 و وقتی پدرم باز گردد در سال 1982 و فرزند پسر در سال 1982 از خال ممد کاکابایوف متولد 1939 . با این حال سینمای ترکمنستان که از کوچکترین جمهوری های آسیای مرکزی است با جمعیت 3.8 میلیون نفر بدون سرمایه گذاری خارجی با مشکلات فراوانی روبرو است . نارلیف در این باره گفته است ما...
موشن گرافیک از دو واژه موشن به معنای حرکت و گرافیک به معنای تصاویری همچون وکتورها و تصاویری که عموما با برنامه های گرافیکی ساخته می شوند . موشن گرافیک را این گونه می توان تعریف کرد : دانش ادغام تصاویر و حرکت آن ها به همراه صدا که در ساخت تیزر تبلیغاتی ، انیمیشن های دو بعدی ، برنامه های آموزشی و … دارد . امروز موشن گرافیک به ابزاری مستقل و موثر تبدیل شده است. کاربردهای این سازه ی تصویری بنا به سفارشات ، رو به گسترش است و به مرور بسیاری از ظرفیت های ناشناخته آن پا به پای رشد امکانات تکنولوژیک کشف و مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
موشن گرافیک چیست
موشن گرافیک در واقع استفاده از المان های گرافیکی برای توضیح و تفسیر یک هدف خاص است. البته باید توجه داشت که استفاده از گرافیک حرکتی در رسانه های ویدئویی به صورت سلیقه ای انجام می شود. یعنی می توان از موشن گرافیک برای ساخت ۱۰۰ درصدی تیزر تبلیغاتی استفاده کرد و یا اینکه در تصاویر واقعی (real) برای توضیحات بیشتر از Motion Graphic استفاده نمود. اپیزود فیلم خدمات زیر را در زمینه موشن گرافیک ارائه می دهد : ساخت تیتراژ و عنوان هنری فیلم‌ها طراحی و هویت سازی...
بدون تردید ، موسیفی می تواند کمک فوق العاده ای به خلق فضا و تنش بکند . فیلم هایی هستند که فقط باند صدا آن ها را پیش می برد . موسیقی مکمل داستان است ، نه ضمیمه ی آن . بیش تر کارگردانان ها ایده هایی از نوع موسیقی ئی که برای فیلم خود می خواهند در ذهن دارند ، و این نقطه شروع خوبی است . زمانی که کارگردان برای فیلمش می خواهد موسیقی را داشته باشد باید حسی را که دارد به طور کامل برای آهنگ ساز در میان بگذارد . به طور مثال اینکه این موسیقی چه نقش نمایشی باید ایفا کند ، به خلق جه فضاهایی باید کمک نماید و از همه مهمتر چه درون مایه ای باید داشته باشد . آهنگ ساز باید به نظرات کارگردان توجه داشته باشد . صریح باشد . یک آهنگ ساز خوب بارها و بارها موسیقی را روی تصویر باید شنیده باشد .
موسیقی و صدا
دلش باید بگوید این موسیقی درست است یا درست نیست این کار بیشتر دلیست مثل شاعری موسیقی شعر بدون کلام است نسبت بین احساس و عقل، موسیقی و کلام ، مانند نسبت بین فلسفه و حکمت است که فلسفه بر ظاهر و تفصیل دلالت دارد و از درک و دریافت کل عاجز است و اما حکمت آگاهی از اجمال می آورد . در تاریخ سینما اندک فیلم سازانی هستند که موسیقی فیلم را تابعی از تصویر به شمار نیاورنده باشند و از طرف دیگر کمتر از آهنگسازان و موسیقی دانان را می توان یافت که برای موسیقی فیلم استقلال هنری قائل باشند. که البته این امر به سرشت سینما بر گشته که همه هنرها را در خدمت خود در می آورد.
موسیقی و صدا
در دنیای امروز موسیقی همه جا دور و بر ما است . همه ی مردم تقریبا می توانند فرق موسیقی خوب و بد را از هم تشخیص بدهند . به همین علت کار موسیقی ساز بسیار دشوار است و همیشه باید سعی کند تا با استفاده از تکنیک ها و ابزار الات جدید موسیقی قطعه دل نشین تری را بسازد . موسیقی اگر آنچنان که که فارغ از تصویر موجود است ، بخواهد در سینما مورد استفاده قرار بگیرد، هرگز با تصویر و یا سایر عناصر..
از آنجا که تلویزیون همچون یک رسانه ی عمومی تا سال های اخیر پایگاهی در هند نداشته است ، سینما همچنان محبوب ترین قالب سرگرمی مردم هند باقی ماند . در اواسط دهه ی ۱۹۹۰ ۹) تعداد تماشاگران فیلم در هند ( با جمعیت نهصد میلیونی ) را به طور متوسط هفته ای صد میلیون نفر تخمین می زدند ، و از سال ۱۹۷۱ سینمای هند پر تولیدترین سینمای جهان ، یعنی معادل یک چهارم تولید کل جهان را در اختیار داشت . مرکز صنعتی فیلم هند دهمین صنعت عمده ی کشور بمبئی یا بالیوود برای فیلم های هندی زبان بالغ بر ۲۵ درصد تولید کل کشور است و مقداری تسهیلات تولیدی دیگری نیز در کلکته برای فیلم های بنگالی زبان و مدرش برای فیلم هایی به زبان تامیل ، کانادا و تلوگو دارد . سالانه بین هشتصد تا نهصد فیلم سینمایی به بیش از شانزده زبان مختلف در هند تولید می شود . نود درصد این فیلم ها صرفا موزیکال های سنتی و رومانس های اساطیری هستند که برای تماشاگران غالبا بی سواد و فقیر محلی ساخته می شود .
سینمای هند
بازار مهم صادرات فیلم هندی کشورهای اندونزی ، مالزی و انگلستان است . این فیلم ها از یک فرمول معین متشکل از یک ستاره شش آواز و سه رقص پیگیری می کنند که معمولا سه ساعته هستند و در آن ها از رنگ های پر زرق و برق استفاده می شود . صنعت فیلم هند امروز در سلطه ی سیستم ستاره سازی ، مشابه با سال های اولیه ی هالییود قرار دارد و کیفیت سینمایی آن ها برای تهیه کنندگان و یا تماشاگران بیسواد اهمیت چندانی ندارد . به رغم آنچه ذکر شد کشور هند توانسته در چند دهه ی گذشته تعدادی فیلمساز برجسته و با استعداد عرضه کند و حداقل ساتیا جیت رای یکی از آن هاست که از شهرت جهانی بر خوردار است . ساختار صنعت فیلم های تجاری متعارف هند تنها صنعت فیلم در جهان که زیر سلطه ی استعمار رشد کرده ،که در واقع با پیدایش صدا به وجود می آمد .
سینمای هند
تماشاگران صامت هندی را صد ها هزار هندی ، بمبئی و سیلانی تشکیل می دادند که با زبان های مختلف آشنایی داشتند اما با معرفی صدای تولید فیلم ابتدا مجبور بود به گروه های مختلف زبانی تقسیم شود و تعداد این گروه ها تنها در هندوستان به بیست و شش زبان می رسد . حتی اکثربیت بازار فیلم هندی زبان با جمعیتی صد وچهل میلیونی ، حداقل از سه لهجه تشکلیل می شد . لذا طبیعی بود که در چنین شرایطی نخستین فیلم های ناطق ، از جمله درام موزیکال هندی ، عالم آرا صنعت فیلم هند را به آشوب بکشاند . اما بعکس این فیلم موفقیت بزرگی به دست آورد مانند همه ی فیلم های اولیه ی هندی و رونق بی سابقه ای را بشارت داد . علت این موفقیت ریشه ی عمیقی در فرهنگ هند دارد . صدا موجب احیای درام موسیقیایی گسترده هند مربوط به سده نوزدهم شد ، درامی کاملا ادبی ، سراسر گفت و گو ، سراسر آواز و سراسر رقص . احیای این غالب در پرده سینما به رغم وجود موانع زبانی بین سال های ۱۹۳۱ و ۱۹۳۲ نقش عمده ای در پذیرش فیلم ناطق هندی ایفا کرد .
سینمای هند
اگرچه غالب فیلم های ناطق هندی برای مصرف داخلی تهیه می شدند و در واقع جای اجرای زنده ی موسیقی و نمایش را پر می کردند ، با این حال صنعت فیلم هند با ناطق شده خود به پدیده ی نیرومند بدل شد . در سال ۱۹۳۱ بیست و هشت فیلم ساخته شد که بیست و سه تای آن ها هندی ، سه تا بنگالی ، یکی تامیلی و یکی تلوگویی و در سال ۱۹۳۵ این رقم به دویست و سی فیلم به ده زبان مختلف صعود کرد . اشاعه ی صدا در هند ، مانند ایالات متحده ، موجب استحکام سیستم استودیوهایی شد که قبلا تاسیس شده بودند . اما جنگ جهانی دوم تولیدهای مستقلی را به همراه آورد و تهیه کنندگان در واقع پول های بازار سیاه را به کار انداختند . با پایان جنگ غالب استودیوهای بزرگ ورشکست شدند . اکثریت قریب به اتفاق آن ها فیلم های موردی تولید می کردند . اما پس از اعلام استقلال هند در سال ۱۹۴۷ و با انتشار معیارهای ممیزی صنعت فیلم به شکلی روز افزون تحت نظارت دولت در آمد و تولید مستقل در دستور کار قرار گرفت .
سینمای هند
با ورود رنگ هیجان شدیدی بر تولید فیلم های مجلل و اساطیری حاکم شد . زیرا این هر دو گونه با تکنولوژی جدید همخوانی داشت . محبوب ترین این گونه فیلم های پرهزینه را راج کاپور در سال ۱۹۲۴ تا ۱۹۸۸ ساخت . در همین دوره بود که راج کاپور به کارگردانی و تهیه کنندگی پر طرفدار و محبوبی بدل شد و با آن که غالب فیلم هایش را آثار رومانتیک مردم پسند...
