نکاتی در مورد نویسندگی و نوشتن به روایت والتر بنیامین

نکاتی در مورد نویسندگی و نوشتن به روایت والتر بنیامین

۱) هرکسی پیش از آغاز نوشتن بصورت حرفه ای می بایست یک خصلت -ناپسند- را در خود بکشد. و آن هم تعصب و جزمیت روی متنی ست که نوشته اید. البته این شرط تنها برای کسانی ست که میخواهند پیشرفت کنند و یک نویسنده حرفه ای بشوند.

۲) بحث در مورد نوشته های شما بدون آگاهی از مطالعات و ذهنیات شما غیر ممکن است. بنابراین مراقب باشید که چه آشغالی را به خورد مغزتان میدهید. برخی از متنها شما را به بیراهه می برند و تمایل روبه رشد شما را عقیم میسازند. نگذارید موتور محرکه ذهن تان تحت هیچ شرایطی خاموش شود. برای آن سوخت مناسب تهیه کنید. سوخت مناسب و با کیفیت

۳) از نوشته اتفاقی و الا بختکی خودداری کنید. میدانم ممکن است بگویید که شما در شرایطی خارج از زمان همیشگی احساس یا فرصت نوشتن پیدا میکنید.ولی خروجی این قبیل نوشتجات احتمالا برای شاعران مناسب است. چراکه نویسندگان باید با برنامه و هدفمند بنویسند. هر روز با یک برنامه مشخص پای میزکار خود بنشینند و با جدیت شروع به نوشتن کنند. این شغل انهاست.

۴) اجازه ندهید اقتضائات و شرایط زندگی روزمره برنامه شما برای نوشتن را به هم بریزد.

۵) از ورود هیچ فکر و ایده ناشناسی به ذهن خود جلوگیری نکنید. حتی اگر برای شما خط قرمز باشد. شما باید توان روحی تصور کردن – و قرار دادن خود – در بدترین شرایط را داشته باشد. این شرایط بد میتواند هر چیزی باشد. از خیانت معشوقه یا همسرتان گرفته تا اسارت در چنگال یک دیکتاتوری

۶) قلم تان را برای مواقع الهام بخش و یافتن ایده همراه خود داشته باشید تا اگر ایده ای به ذهنتان خطور کرد آنرا موقتا درجایی ثبت کنید. نباید فراموش کنید که صحبت کردن درمورد یک ایده با نوشتن آن بسیار متفاوت است. شما با سخن گفتن میتوانید ایده خود را فتح کنید اما با نوشتن میتوانید آن ایده را به مسیری که میخواهید هدایت کنید.

۷) هیچوقت هیچوقت نوشتن را بخاطر نداشتن ایده متوقف نکنید. نویسنده ایده ال از نظر من کسی ست که نوشتن را تنها برای رفع احتجاجات و امروز روزمره قطع میکند و در سایر مواقع دغدغه ای جز نوشتن ندارد.

۸) برخلاف شاعران نویسندگان برای پرکردن خلا ناشی از آنچه الهامات ناخودآگاه خوانده میشود احتیاج به نوعی از شهود و مفاهمه در بیداری دارند. باید این کار را با داشتن نگره هایی بدیع نسبت به زندگی بیاموزید

۹) روزی بدون نوشتن نمیگذرد. البته برای تنبلها و آدم های گرفتار ممکن است این روز تبدیل به هفته شود. اما شما سعی کنید هرروز بنویسید.

۱۰) خیال نکنید کاری که شما نوشتید در نهایت کمال است حتی اگر صبح تا شب برای آن وقت گذاشته باشید.

۱۱) به مراحل سه گانه ایده-شیوه-نگارش دقت کنید. طی کردن این مراحل تنها برای مهارت شما در تقلید و کپی کاری ماهرانه از روی دست دیگران مفید است. چون اصرار بر داشتن ایده منبع الهام شما را کور میکند. تلاش برای داشتن سبک قریحه شما را کور میکند و نوشتن بدین شکل بهاییست که شما باید بابت نابودی خود و استعدادتان بپردازید. از من میشنوید اینکار را نکنید.

چگونه پیش از شروع به نوشتن فیلمنامه، ژانر فیلم را مد نظر قرار دهیم

فیلمنامه، تکه‌هایی برش خورده توسط خود شما از یک پازل هستند و در نهایت تصویری می‌سازند که شما طراح ‌آن هستید؛ ژانر در واقع جعبه‌ای است که این تکه‌ها در آن قرار دارند و باید با داستان هماهنگ بوده و تمام نیاز‌های شما را برآورده کند؛ در غیر این صورت، تمام ضرر‌ها متوجه شما و مخاطب خواهد بود. انتخاب ژانر فیلم باید پیش از هر چیز صورت پذیرد، زیرا در این صورت می‌توانید حال و هوای فیلم را پیش از اینکه دیر شود مشخص کنید. در ادامه قصد داریم از نقطه نظر‌های مختلف به بررسی ژانر و نحوه‌های مختلف کمک آن به روایت داستان بپردازیم.

 

مطلب ویژه: اصطلاحات سینمایی     نقش تیزر در جذب مخاطب

ژانر مخصوص ایده خود را پیدا کنید

این کار ممکن است کمی عجیب به نظر برسد. احتمالا فکر می‌کنید فیلمنامه به خودی خود، ژانر را مشخص می‌کند. این باور تا حدودی درست است، اما نه کاملا. انتخاب ژانر، تغییرات بسیاری در داستان شما ایجاد خواهد کرد. مثلا نمی‌توانید Titanic را خیلی راحت به ژانر دیگری، مانند کمدی یا ترسناک، منتقل کنید و همچنان فیلمی خوب در دست داشته باشید. داستان عشق بین دو نفر، که از دو طبقه اجتماعی و اقتصادی متفاوت هستند قطعا ژانر مخصوص به خود را دارد.

بزرگ‌ترین تصمیمی که شما در کل پروسه نوشتن می‌گیرید، هنگام توسعه ایده اولیه فیلم است. در این مرحله، شما باید تصمیم بگیرید که از چه ژانر‌هایی برای داستان استفاده کنید و حقیقت این است که ۹۹ درصد فیلمنامه، در همین مرحله شکست می‌خورند. نه به خاطر اینکه ایده اولیه‌شان مناسب نبوده؛ بلکه به این ...

ادامه در سایت اپیزود فیلم