سینمای آذربایجان

سینمای بیش از انقلاب آذربایجان شوروی یک تنه در دست بوریس سوتلف قرار داشت ، که با فیلم حماسی ملی در قلمرو میلیون ها در سال 1916 و آرشین مال آلان در سال 1917 ، برگرفته از یک نمایش همه پسند ، در واقع نخستین فیلم های سینمایی آن را عرضه کرد . سیمای آذربایجان پس از انقلاب بلشویکی ملی شد و به طرف مستند سازی سوق داده شد ، با فیلم هایی مانند یک سال قدرت در آذربایجان شوروی در سال 1921 و به نام خدا که فیلمی تبلیغاتی و ضد اسمی بود .
عباس میرزا شریف زاده همچنین اقتباسی از یک نمایشنامه ی کلاسیک نوشته ی میرزا آخوندی را با عنوان حاجی قارا را کارگردانی کرد که طرفداران زیادی به هم زد .
این جمهوری در دهه ی 1930 کاگردان هایی را از جمهوری های دیگر پذیرا شد که به خاطر مناظر طبیعی و فرهنگ آذربایجان به استودیوی باکو می آمدند.
عمو بک نظرف از ارمنستان ، نیکلای شنگلایا از گرجستان ، بوریس بارنت از روسیه ، و ویکتور تورین از اوکراین .

سینمای آذربایجان

در جنگ جهانی دوم صمد مردانف را مجبور کردند حماسه ای به سبک واقعه گرایی ، سوسیالیستی به نام همولایتی ها کارگردانی کند و اولین فیلم پس از جنگ در این جمهوری بازسازی آرشین مال آلان بود که توسط رضا طهماسبی و ن . لیسنکو ساخته شد .
فیلم اخیر زنجیره ای از بازسازی ها را به همراه آورد که از ویژه گی های سینماهای پس از جنگ آذربایجان شد .
از جمله بیست و شش کمیسر از باکو از اژدر ابراهیمف ، آرشین مال آلان ، دیگری از ت . تقی زاده
معشوقه از ولادیمیر گوریکر که نشانه ی ضعف نسبی فرهنگ سینمایی این جمهوری در مقایسه با کشورهای دیگر ماورای قفقاز است .
با این حال سه کارگردان آذربایجانی خارج از حوزه ی اصلی سینمای آن ، موفق شدند اعتباری فراتر از محدوده های خود کسب کنند .
غازان سعید بیگلی فیلم های تلفنچی ، تو را به یاد دارم ارباب ، بهای خوشبختی ، توقیق تقی زاده فیلم های متولد ، مواجهه ، سواحل دوردست ، هفت پسر من ، در پرتو شعله های رو به مرگ و راسم ادزاگف فیلم های بازجویی ، مقابل در بسته ، پارک ، حیات دیگر ، معبد هوا اخیرا کارگردانی به نام واقف مصطفی یف با طنزی در باب بازار سیاه در دوران گلاسنوست به نام ولگرد ، توجه منتقدان را به خود...

ادامه در سایت اپیزود فیلم =>> سینمای آذربایجان